Keltisch zeezout fijn met pepermuntblad

Keltisch zeezout komt uit de Guérandestreek in Bretagne, Frankrijk. Het wordt ook wel 'sel gris’ (grijs zout) genoemd. Dit Keltische zeezout is zeer rijk aan mineralen en spoorelementen, wat een bijzonder volle en complexe smaak geeft, dat behalve zout- ook zoet- en bittertinten bevat. Van alle zouten heeft Keltisch zout het laagste gehalte aan natriumchloride en is daarmee het zachtste en ‘vriendelijkste’ zeezout ter wereld. Het ruim tweeduizend jaar oude Keltische zoutwinningsproces is hiervoor verantwoordelijk. Keltisch zeezout wordt handmatig gewonnen volgens een traditionele, meer dan 2000 jaar oude Keltische methode in de Guérande-streek in Bretagne, Frankrijk. Water uit de koude zeestroom van de Atlantische Oceaan wordt via een ingenieus kanalenstelsel geleid naar ondiepe kleimoerassen. De zure klei in deze moerassen neutraliseert tot op zekere hoogte het zeer basische zeewater. Keltische zeezout met een natriumchloride gehalte van ca 90 procent is een van het meest natriumarme zeezout ter wereld. Bovendien vermengt het zeezout zich met de kleimineralen waardoor het een grijze kleur krijgt. Dit komt de mineraleninhoud van het zout alleen maar ten goede! De kleimoerassen hebben daarnaast ook een zuiverende werking. Het zeewater wordt via kanalen van het ene moeras naar het andere geleid, waarbij de moerassen fungeren als een soort natuurlijke zuiveringsmethode, doordat microben in de klei onzuiverheden in het zeewater neutraliseren. Het gehele proces duurt zo’n twee weken, waarna het zoute water verzameld wordt in een bassin waar het verdampt door de zon, zodat alleen de zoutkristallen overblijven. De zoutwinner (‘paludier’) schept het zout dan handmatig op. Het zout wordt niet gewassen, niet gedroogd en niet geraffineerd, dus de mineralenbalans blijft volledig intact. Bovendien tonen tests aan dat het zout 100 procent vervuilingsvrij is door deze aloude zuiveringsmethode. Keltisch zeezout bevat veel mineralen en spoorelementen die allemaal in de perfecte verhouding, samenstelling en balans ten opzichte van elkaar staan. Dit is zichtbaar in de kristallen die van uiteenlopende grootte zijn en de zeer complexe, zachte smaak waarin behalve zouttinten ook zoet- en zelfs bittertinten proefbaar zijn! Pepermunt (Mentha ×piperita) is een plant uit de lipbloemenfamilie (Lamiaceae). De olie van deze plant wordt gebruikt voor het maken van pepermuntsnoep. Pepermunt is ontstaan uit een kruising van watermunt (Mentha aquatica) met aarmunt (Mentha spicata). De plant is in de zeventiende eeuw in Engeland gevonden in een veld met muntplanten. Het zaad van de plant bevat weinig kiemkracht. Voor vermeerdering worden daarom vaak stukjes van de wortelstokken gebruikt. De plant wordt verbouwd in Engeland, Frankrijk, China, Japan en in Noord- en Zuid-Amerika. De plant is ongeveer 0,5–1 m hoog en heeft een zachtgroene kleur. Als het tijd is voor de oogst worden de planten afgesneden. Daarna blijven de afgesneden stengels nog een tijdje op het land liggen om te drogen. De bladeren van deze plant hebben van zichzelf een kamferachtige smaak, maar na kruidenextractie ontstaat de typische pepermuntsmaak. Uit de bladeren wordt pepermuntolie gewonnen, maar ze worden ook in thee gebruikt. Als de planten droog zijn worden ze in pakken naar de fabriek gebracht. Daar wordt uit de planten pepermuntolie gewonnen, het belangrijkste onderdeel van pepermunt. Pepermunt is een zich snel verbreidende, meerjarige, winterharde plant. Pepermunt bloeit van juli tot en met september met kleine violette bloempjes. De bladeren zijn mintgroen en staan kruisgewijs tegenover elkaar op de stengel. De bladeren zijn langwerpig, eirond en gezaagd en hebben een opvallende mentholgeur. Pepermunt staat bekend om zijn kalmerende werking en helpt de spieren te ontspannen. Ook helpt het bij ontstoken spierweefsel en gaat het kramp tegen. Problemen met de ingewanden? Dit kruid wordt ook al eeuwenlang gebruikt als een verzachtend middel daartegen. Naast al deze lichamelijke voordelen, helpt het ook om slaperigheid op te wekken.

Keltisch zeezout met pepermuntblad is geschikt om mee te koken, toe te voegen aan een bakproces of salade. Het is ook te gebruiken als pekelzout, om gefermenteerde pickles te maken bijvoorbeeld. Er wordt wel eens beweerd dat de mineralen in Keltisch zeezout verloren gaan als deze verhit worden en dat het zout daarom beter ongekookt gebruikt kan worden. De waarheid ligt in het midden. Het mag duidelijk zijn dat koken de chemische structuur van alle voedingsstoffen verandert en dus ook die van mineralen. Toch overleven de meeste mineralen met gemak het kookpunt. Andere voedingsstoffen kunnen mogelijk verloren gaan door verhitting, maar veel mineralen niet. Wil je echt het zekere voor het onzekere nemen, dan raad Volvoed aan het zout pas bij het opdienen aan een gerecht toe te voegen. Vul een glazen pot of fles met 1/3e Keltisch zeezout en 2/3e water, doe de deksel of dop erop en schud de inhoud flink. Men zal merken dat er onopgeloste zoutkorrels op de bodem blijven liggen, een teken dat het water niet meer zout kan opnemen en dus volledig verzadigd is. Deze geconcentreerde zoutwateroplossing wordt een ‘Sole’ genoemd en is 7 tot 8 keer zouter dan zeewater. Het is dan ook niet verstandig om de Sole rechtstreeks te drinken! In plaats daarvan los je één theelepel Sole op in een glas water. De grootte van het glas doet er niet zo veel toe, het gaat erom dat je die ene theelepel binnenkrijgt. In een normaal glas (225 cl.) kun je van gewoon kraanwater(gefilterd water kan natuurlijk ook gebruikt worden) door toevoeging van een theelepel Sole het lekkerste bronwater creëren dat je ooit hebt geproefd! Je zult merken dat het water er zachter, bijna romiger van wordt. Als men 's ochtends en 's avonds een glas Sole drinkt na het wakker worden en voor het slapen gaan voorziet men op eenvoudige en effectieve wijze het lichaam dagelijks van een complete dosis mineralen in de exacte verhouding, balans en samenstelling zoals alleen de zee deze kan bieden. De Sole kan zowel in de koelkast als daarbuiten op een koele en donkere plaats bewaard worden. Let er dat de Sole niet blootstelt aan zonlicht want dan krijg je groene algvorming, net als in de zee.

Recept: pikante pompoensalade met linzen

Voor 4 personen

Ingrediënten:

300 gram gesneden pompoen, in blokjes van 2 cm
300 gram bloemkoolroosjes
200 gram afgespoelde bruine, gele of rode linzen
1 eetlepel olijfolie
3 flinke uien, in schijven
1 rode paprika, in dunne reepjes
350 gram gerookte tofu, in kleine blokjes gesneden
0,5 theelepel kaneel
0,5 theelepel nootmuskaat
0,5 theelepel gemalen komijn
40 gram zonnebloempitten
1 theelepel Keltisch zeezout met pepermuntblad

- Kook de pompoen en de bloemkool gaar en laat ze goed uitlekken. Doe de linzen in een grote pan water, breng ze aan de kook en laat ze 20 minuten pruttelen tot ze gaar zijn. Laat ze daarna goed uitlekken.
- Verhit de olie in een grote koekenpan en bak hierin de uien en de paprika 20 minuten tot ze gekarameliseerd zijn. Neem de helft van de uien uit de pan en houd die apart.
- Doe de tofu, kaneel, nootmuskaat, komijn, zonnebloempitten, Keltische zeezout met pepermuntblad en een eetlepel water in de pan en bak dit alles bij matige temperatuur tot alle water geabsorbeerd is en de gerookte tofu is gekleurd.
- Doe de linzen, het tofumengsel, de pompoen en de bloemkool in een kom en schep dit voorzichtig door elkaar.
- Verdeel de salade over vier borden en leg er wat gebakken uien over.