Uit de behoefte om brood te kunnen eten dat zuivere ingrediënten en geen gist of E-nummers bevat, dat ook nog lekker is, heeft Volvoed een broodbakmix samengesteld dat niet alleen ontzettend voedzaam is, maar ook boordevol vitamines en mineralen zit. Hieronder een beschrijving van de ingrediënten in het brood, de heilzame werking en de werkzame stoffen.
Cassavemeel: Cassavemeel komt van de cassave-wortel die groeit in Zuid-Amerika. Dit meel heeft een zachte en milde smaak en wordt veel gebruikt als vervanger voor tarwebloem. Het is in tegenstelling tot tarwebloem glutenvrij en rijk aan koolhydraten. Daarnaast bevat cassavemeel veel vitamines en mineralen waarmee heerlijke koekjes, gebak of andere deegproducten gemaakt kunnen worden. Cassavemeel kan ook gebruikt worden om bijvoorbeeld een saus in te dikken.
Zoete gierst: Gierst is een groep van graangewassen met kleine korrels, die tot de grassenfamilie behoort. Meestal wordt met gierst de soort Panicum miliaceum bedoeld. Verschillende gierstsoorten werden al in het vroege neolithicum in China verbouwd; er zijn sporen gevonden van gierstteelt uit 8300-6700 v.Chr. In die tijd kwam gierstteelt vaker voor dan rijst. Gierst werd vroeger ook in Europa als voedsel gebruikt. In vele gebieden van Afrika en Azië zijn de verschillende gierstsoorten het belangrijkste voedingsmiddel. Pluimgierst behoort tot de cultuurgewassen die het vroegst zijn aangetroffen; op de raatakkers (celtic fields) werd deze gierstsoort in Nederland al voor het begin van de jaartelling verbouwd. De korrels zijn glutenvrij en bestaan bij de meeste gierstsoorten voor 60 tot 80 % uit koolhydraten, 6 tot 20 % eiwit met belangrijke aminozuren en 1 tot 6 % vet. De gepelde gierstkorrel kan net zoals rijst gegeten worden. Parelgierst wordt het meeste gegeten. Gierst wordt ook verwerkt tot meel, griesmeel, vlokken en popcorn. Ook wordt het, evenals vogelzaad, gebruikt als vulling voor jongleerballetjes.
Pepermuntblad: Pepermunt (Mentha ×piperita) is een plant uit de lipbloemenfamilie (Lamiaceae). De olie van deze plant wordt gebruikt voor het maken van pepermuntsnoep. Pepermunt is ontstaan uit een kruising van watermunt (Mentha aquatica) met aarmunt (Mentha spicata). De plant is in de zeventiende eeuw in Engeland gevonden in een veld met muntplanten. Het zaad van de plant bevat weinig kiemkracht. Voor vermeerdering worden daarom vaak stukjes van de wortelstokken gebruikt. De plant wordt verbouwd in Engeland, Frankrijk, China, Japan en in Noord- en Zuid-Amerika. De plant is ongeveer 0,5–1 m hoog en heeft een zachtgroene kleur. Als het tijd is voor de oogst worden de planten afgesneden. Daarna blijven de afgesneden stengels nog een tijdje op het land liggen om te drogen. De bladeren van deze plant hebben van zichzelf een kamferachtige smaak, maar na kruidenextractie ontstaat de typische pepermuntsmaak. Uit de bladeren wordt pepermuntolie gewonnen, maar ze worden ook in thee gebruikt. Als de planten droog zijn worden ze in pakken naar de fabriek gebracht. Daar wordt uit de planten pepermuntolie gewonnen, het belangrijkste onderdeel van pepermunt. Pepermunt is een zich snel verbreidende, meerjarige, winterharde plant. Pepermunt bloeit van juli tot en met september met kleine violette bloempjes. De bladeren zijn mintgroen en staan kruisgewijs tegenover elkaar op de stengel. De bladeren zijn langwerpig, eirond en gezaagd en hebben een opvallende mentholgeur. Pepermunt staat bekend om zijn kalmerende werking en helpt de spieren te ontspannen. Ook helpt het bij ontstoken spierweefsel en gaat het kramp tegen. Problemen met de ingewanden? Dit kruid wordt ook al eeuwenlang gebruikt als een verzachtend middel daartegen. Naast al deze lichamelijke voordelen, helpt het ook om slaperigheid op te wekken.
Amandelschaafsel: De amandel is het zaad van de amandelboom (Prunus dulcis). De amandelboom valt onder het geslacht Prunus (Prunus subg. Prunus sect. Amygdalus). Bittere amandelen zijn de vruchten van Prunus dulcis L. var. amara. Zoete amandelen zijn de vruchten van Prunus dulcis var. Dulcis. Amandelen worden in augustus geoogst. De buitenkant van de 'pit' van deze steenvrucht wordt gekraakt; het vlies wordt verwijderd door de amandel kort te blancheren. Amandelen zijn rijk aan nutriënten zoals enkelvoudig onverzadigde vetten, magnesium, proteïnen en vitamine E, evenals vezels en fytochemicaliën. Amandelen bevatten ongeveer 90% onverzadigde vetzuren. Amandelen verschaffen veel energie, maar ze veroorzaken ook snel een verzadigingsgevoel. Bovendien is de absorptie van energie uit amandelen inefficiënt en mogelijk veroorzaken ze ook een verhoging van het basaalmetabolisme bij chronische consumptie. Bovendien vermindert het schommelingen van de bloedsuikerspiegel en vermindert het de plasmalipiden na de maaltijd. Bij gezonde mannen kan een dagelijkse portie amandelen de vasculaire functie verbeteren. Het lijkt er dus op dat amandelen als gezonde snack gebruikt kunnen worden. Er zijn twee soorten amandelen: zoete en bittere. Bittere amandelen bevatten circa 2-3% van het giftige blauwzuurglycoside amygdaline. Zoete amandelen bevatten daarentegen vrijwel geen amygdaline. Zoete amandelen kunnen zo gegeten worden of als decoratie worden gebruikt. Ze worden in diverse voedingsmiddelen verwerkt, waaronder snacks, bakkerijproducten, ontbijtgranen en desserts. Voorbeelden zijn amandelspijs, noga en marsepein. Er kan ook amandelolie of amandelmelk (orgeade, horchata) van worden gemaakt. Amandelmelk is licht verteerbaar en kan als vervanging van koemelk dienen. Innovatie zorgt voor meer manieren om amandelen in voedingsmiddelen te verwerken. De bittere amandel wordt steeds minder geteeld. Bittere amandelen werden onder meer gebruikt om het aroma van de zoete amandel te versterken in marsepein en amandelspijs. Tegenwoordig wordt voor dat doel vaak de goedkopere abrikozenpit gebruikt. Daarnaast werden bittere amandelen gebruikt voor het produceren van bittere amandelolie. Uit het amygdaline in bittere amandelen kan ongeveer 4–9 mg waterstofcyanide per amandel worden vrijgemaakt. Er zijn twee soorten amandelolie: zoete amandelolie en bittere amandelolie. Zoete amandelolie is een vette olie die voornamelijk uit triglyceriden bestaat. In niet gezuiverde toestand heeft het een kenmerkende nootachtige geur en smaak. Deze olie wordt zeer veel gebruikt in cosmetica als crème en babyolie. Ook houten muziekinstrumenten zoals blokfluiten worden ermee geolied. Bittere amandelolie is een etherische olie die vrijwel helemaal uit benzaldehyde bestaat. Aangezien de olie ook altijd wat amygdaline bevat (waaruit in het lichaam blauwzuur kan worden vrijgemaakt) wordt deze olie weinig gebruikt. De amandel groeit vanouds in het Midden-Oosten en komt dan ook in de Hebreeuwse Bijbel voor. Hieronder een citaat uit de Leidse vertaling. Israel zeide tot hen: Als het zo zijn moet, doet dan toch het volgende: Neemt van de vruchten des lands in uw zakken mede en brengt dien man een geschenk: een weinig balsem en honing, wierook en gom, pimpernoten en amandelen (Genesis 43:11). In de christelijke iconografie is een amandel het symbool van de reinheid van de Maagd Maria.
Baobab: Baobab of apenbroodboom (Adansonia) is een geslacht van acht soorten dikstammige bomen uit droge, warme gebieden. Zes soorten stammen uit Madagaskar, twee nauw gelijkende soorten uit het vasteland van Afrika en één soort uit Australië. De wetenschappelijke naam van het geslacht is ontleend aan de Franse natuuronderzoeker Michel Adanson. De bomen worden 5 tot 25 m hoog en hebben een uitzonderlijk grote stamomtrek (diameter van de Afrikaanse baobab tot 11 m met een omtrek tot 34 m). Tijdens het natte seizoen slaat de boom water op in de dikke stam om zo het droge seizoen te kunnen overleven. De Baobab van Grandidier (Adansonia grandidieri), een van de zes Malagasische soorten, is de nationale boom van Madagaskar. Alle zes de soorten staan op de Rode Lijst van de IUCN. De bomen kunnen erg oud worden. Afrikaanse olifanten eten de zachte bast van de Afrikaanse baobab. Onder meer bavianen en andere apen eten de vruchten. Daarom worden de bomen ook wel apenbroodboom genoemd. De Baobabvrucht staat bekend om zijn hoge gehalte aan vitamine C en mineralen. Het bevat meer vitamine C dan sinaasappels en meer calcium dan melk. Baobab poeder is gemaakt van het fruit van de baobab boom of apenbroodboom, de dikste bomen ter wereld. Baobab is rijk aan vezels en helpt het immuunsysteem te stimuleren en de spijsvertering te optimaliseren. De smaak van baobab poeder is een combinatie van grapefruit, peer en vanille. Ideaal om toe te voegen aan desserts, smoothies en shakes.
Zuiveringszout: Natriumbicarbonaat, dubbelkoolzure soda, baksoda, of zuiveringszout, is een witte kristallijne stof die ook wordt gebruikt in bakpoeder als rijsmiddel in plaats van gist. De meeste mensen kennen dit als baking soda. Baking soda wordt zowel in bakrecepten gebruikt als ook om mee te reinigen en schoon te maken. Het is een ontzettend veelzijdige stof die helpt te ontzuren, te ontvetten en te zuiveren.
Keltisch zeezout: Keltisch zeezout wordt gewonnen aan de kust van Bretagne. Dit zout wordt nog handmatig van de zoutvelden geschept en is van uitzonderlijke kwaliteit. Het zout is wat grijskleurig doordat het van klei-achtige grond gewonnen wordt. De importeur van het Keltische zeezout schrijft mooi: Mensen zijn op maar liefst drie cruciale niveaus een verdunde oceaan, te weten ons bloedplasma, onze lymfevloeistof en het vocht dat onze cellen omringt. Met andere woorden, ons lichaam heeft zuiver zout nodig dat als een mineralencomplex ons innerlijke oceaan aanvult met de mineralen die we nodig hebben. Dit zout kan gebruikt worden in de keuken, als pekelzout en in bijvoorbeeld een voetenbad of zuiveringskuur voor bijvoorbeeld ontstoken wonden. Kortom, dit brood heeft heel veel in zich om volwaardig te voeden.
